ភ្នំពេញ – នៅពេលដែលគេនិយាយពីការរៀនបន្តនៅសាកលវិទ្យាល័យ សិស្ស​ដែលទើបបញ្ចប់ថ្នាក់ទី១២ គេ​​អាចនឹកគិត​ពី​ជំនាញ និង​សាកលវិទ្យាល័យ​ដែល​ខ្លួន​ចង់ទៅ​រៀន និង​ការ​ចំណាយ​កំឡុងពេលសិក្សា​នោះ​ ។ សម្រាប់​កញ្ញា គន ណាវីន បច្ចុប្បន្ន​ជា​និស្សិត​ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ​ជំនាញ​ទំនាក់ទំនង​អន្តរជាតិ នៅ​សាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្រ្តកម្ពុជា និយាយថា ដើម្បីឱ្យ​ការសិក្សា​នៅ​សាកលវិទ្យាល័យមិនភ័យព្រួយ​លើផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ រូបនាងជ្រើសរើស​រៀន​ជំនាញ​ខ្លីសិន រួចស្វែងរក​ការងារធ្វើ ទើបរៀនបន្តនៅសាកលវិទ្យាល័យ។

យុវតី​មក​ពីខេត្តសៀមរាបរូបនេះ និយាយថា ដោយ​សារតែ​មានទម្លាប់មិនចាយលុយពីអ្នកផ្ទះ ចាប់តាំងពីនៅ​រៀនថ្នាក់ទី១១មក​ម្ល៉េះ នាងបានធ្វើការងារក្រៅម៉ោងជាអ្នកលក់វត្ថុអនុស្សាវរីយនៅផ្សាររាត្រីរយៈពេល២ឆ្នាំ ។ ក្រោយបញ្ចប់ថ្នាក់ទី១២ នាងមិនបានចូលរៀននៅសាកលវិទ្យាភ្លាមៗនោះទេ ដោយ ណាវីន ត្រូវពង្រឹងខ្លួនឯងបន្ថែមដើម្បីអាចឱ្យខ្លួនឯងប្រាកដចិត្តថា នឹងអាចបន្តសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យបាន ដោយមិនពិបាកផ្នែកថវិកា​ពេលកំពុងសិក្សា ។

កញ្ញា គន ណាវីន

“ខ្ញុំជាក្មេងមិនទម្លាប់ចាយលុយអ្នកផ្ទះតាំងពីតូច ជាហេតុធ្វើឱ្យខ្ញុំចង់ស្វែងរកការងារក្រៅម៉ោងតាំងពីថ្នាក់ទី១១សម្រាប់រៀនខ្លួនឯង និងដើម្បីខ្លួនឯងកាន់តែរឹងម៉ាំ និងក្លាហាន”

បន្ទាប់ពី​រៀបចំផែនការសិក្សារួច ណាវីន បានសម្រេចិត្តរៀនជំនាញវគ្គខ្លីជំនាញ​បដិសណ្ឋារកិច្ចរយៈពេលមួយឆ្នាំ និងធ្វើការផ្នែកបដិសណ្ឋារកិច្ចអស់រយៈពេលមួយឆ្នាំ ។ ចំណាយពេល២ឆ្នាំរៀន និងធ្វើការដើម្បីរកប្រាក់សម្រាប់ផ្គត់ផ្គងការសិក្សា ជំងឺកូវីដ-១៩ ក៏​ចូលមកកម្ពុជាធ្វើឱ្យការងារដែល ណាវីន កំពុងធ្វើបានផ្អាក ឬកន្លែងខ្លះបានបិទទ្វារព្រោះវិស័យទេសចរណ៍ត្រូវបានបិទ ជាហេតុធ្វើឱ្យ ណាវីន ត្រូវស្វែងរកការងារថ្មីមួយផ្សេងទៀត ។ ផ្លាស់ប្ដូរការងារពីអ្នកបម្រើសេវាកម្មបដិសណ្ឋាកិច្ចនៅសណ្ឋាគារ កញ្ញាបានធ្វើជាបុគ្គលិកនៃអង្គការមួយនៅខេត្តសៀមរាប ។

ជាកូនស្រីផង និងមានជីវភាពមិនសូវធូរធារផងឪពុកម្ដាយរបស់ ណាវីន មិនដាច់ចិត្តឱ្យកូនស្រីបន្តសិក្សានៅភ្នំពេញឆ្ងាយផ្ទះឡើយ ប៉ុន្តែកញ្ញាបានសម្រេចចិត្តលើការសិក្សារបស់ខ្លួនឯង និងផ្ដល់ទំនុកចិត្តដល់ឪពុកម្ដាយឱ្យជឿជាក់លើកូនស្រីខ្លួនម្នាក់នេះ ។ ចាប់ផ្ដើមមកដល់ភ្នំពេញ កញ្ញា គន ណាវីន មិនលំបាករកការងារផ្សេងនោះទេព្រោះជាសំណាងល្អ អង្គការដែលកញ្ញាធ្លាប់បម្រើការងារនៅខេត្តសៀមរាបបានបង្កើតសាខាថ្មីនៅភ្នំពេញ និងកំពុងជ្រើសរើសបុគ្គលិកនៅខេត្តសៀមរាបមកភ្នំពេញស្រាប់ ។ ជាឱកាសល្អ ណាវីន ក្ដោបក្ដាប់ការងារដើម្បីមានលទ្ធភាពបន្តការសិក្សាដោយខ្លួន និងបែងចែកការចំណាយស្នាក់នៅ ធ្វើដំណើរ ម្ហូបអាហារ និងថ្នាំសង្កូវផ្សេងៗ ។

ចាប់ផ្ដើមក្ដីស្រមៃរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យបានធ្វើឱ្យកញ្ញាគិតខុសបន្តិច ព្រោះមុនចូលរៀនមិនបានស្វែងរកអាហារូបករណ៍សិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ ប៉ុន្តែណាវីន នៅតែបន្តរៀនមកដល់សព្វថ្ងៃ និងពេញចិត្តចំពោះការខិតខំរបស់ខ្លួនឯងកន្លងមកដែលអាចជួយខ្លួនឯង និងមិនធ្វើឱ្យឪពុកម្ដាយពិបាកជាមួយការសិក្សារបស់ខ្លួន ។

យុវតីមកពីខេត្តសៀមរាបរូបនេះ លើកទឹកចិត្តដល់សិស្សានុសិស្សជំនាន់ក្រោយឱ្យខិតខំរៀនសូត្រ និងកុំបោះបង់ក្ដីស្រមៃរបស់ខ្លួនឡើយបើទោះជាស្ថិតក្នុងបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុ ឬបញ្ហាផ្សេងៗ ព្រោះការសិក្សាមិនមានកំណត់អាយុច្រើនឬតិច និងហួសពេលនោះឡើយឱ្យតែបុគ្គលមានគោលដៅសិក្សាពិតប្រាកដ ៕