ក្នុងពិធីបើកសន្និសីទស្តីពី «អនាគតកម្ពុជា គ្មានអំពើប្រល័យពូជសាសន៍» សម្តេចមហាបវរធិបតី ហ៊ុន ម៉ាណែត នាយករដ្ឋមន្រ្តី នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា បានស្នើដល់ ស្ថាប័នរដ្ឋាភិបាលទាំងអស់ ទាំងយោធា និងស៊ីវិល ត្រូវតែគាំទ្រការអប់រំពីអំពើប្រល័យពូជសាសន៍សម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ ដោយត្រូវតែធានាថា ការបង្រៀនប្រវត្តិសាស្រ្តត្រូវបានដាក់បញ្ចូលយ៉ាងត្រឹមត្រូវនៅក្នុងកម្មវិធីសិក្សារបស់សាលារដ្ឋ ឯកជន ចាប់ពីអនុវិទ្យាល័យ រហូតដល់សាកលវិទ្យាល័យ។
សម្តេចធិបតីមានប្រសាសន៍បញ្ជាក់ថា យើងត្រូវទទួលស្គាល់ថា ការអប់រំអំពីអំពើប្រល័យពូជសាសន៍ ក៏ជាយន្តការទប់ស្កាត់អំពីប្រល័យពូជសាសន៍ ហើយនៅកម្រិតជាតិ យើងបានរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍ជាច្រើនជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដើម្បីបង្កើតជាចលនាជាតិ នៅក្នុងការរំលឹកអំពីអំពើប្រល័យពូជសាសន៍ យើងត្រូវធានាឱ្យបាននូវការការពារថែរក្សានូវទិដ្ឋភាពរូបវន្ត និងអរូបិយ៍ នៃប្រវត្តិសាស្រ្ត រួមមាន ការថែរក្សាទីតាំងឧក្រិដ្ឋកម្ម និងភស្តុតាង ក៏ដូចជាការនិទានរឿងប្រវត្តិសាស្រ្តដោយផ្ទាល់មាត់។
ទន្ទឹមនឹងការថែរក្សាទីតាំងប្រវត្តិសាស្រ្ត ភស្តុតាង និងបណ្ណាសារឱ្យបានត្រឹមត្រូវ យើងក៏ត្រូវខិតខំបន្ថែមទៀតដើម្បីបញ្រ្ជាបពីការពិតដ៏សែនលំបាកទាំងនេះ ទៅកាន់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ ដែលអាចមានគន្លាតនៃការយល់ដឹងផ្សេងគ្នា បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងអ្នកដែលបានឆ្លងកាត់របបប្រល័យពូជសាសន៍ ហើយត្រូវបន្តនិយាយរឿងទាំងនេះ ពីមួយជំនាន់ ទៅមួយជំនាន់ទៀត ទោះបីជាការនិយាយរឿងនេះបង្កឱ្យមានការឈឺចាប់ក៏ដោយ។ «នេះគឺជាវិធីសាស្រ្តដ៏មានប្រសិទ្ធភាពបំផុត ព្រោះមានតែអ្នកដែលធ្លាប់បានឆ្លងកាត់ប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចរៀបរាប់ពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេបានល្អបំផុត»។
សម្តេចនាយករដ្ឋមន្រ្តីបានបន្តថា ក្រោយពីបញ្ចប់ដំណើរការកាត់ក្តី អង្គជំនុំជម្រះវិសាមញ្ញក្នុងតុលាការកម្ពុជា (អ.វ.ត.ក) ត្រូវបានអនុវត្តមុខងារដែលនៅសេសសល់ ជាពិសេសពាក់ព័ន្ធទៅនឹងការអប់រំអំពីអំពើប្រល័យពូជសាសន៍ ជាមួយនឹងបទពិសោធន៍ជាក់ស្តែងនៅក្នុងបន្ទប់សវនាការ និងបណ្ណាសារយ៉ាងទូលំទូលាយ អ.វ.ត.ក ក៏ជាតួអង្គអនុវត្ត ដ៏ល្អបំផុតក្នុងការអប់រំ អំពីអំពើប្រល័យពូជសាសន៍ ។ បន្ថែមលើនេះ អ.វ.ត.ក ក៏អាចពន្យល់ ដល់ពិភពលោកអំពីវិធីសាស្រ្តត្រឹមត្រូវ ដែលប្រជាជនកម្ពុជាអាចប្រឈមមុខដោយផ្ទាល់ និងផ្សះផ្សាជាមួយអតីតកាលដ៏សោកសៅនេះ តាមរយៈដំណើរការកាត់ក្តីដោយមិនលម្អៀង និងភាពជាម្ចាស់ដ៏រឹងមាំរបស់ប្រជាជនកម្ពុជា។
ជាមួយគ្នានេះ សម្តេចនាយករដ្ឋមន្រ្តី ក៏បានធ្វើការណែនាំដល់គ្រូបង្រៀនទាំងអស់ ត្រូវរួមកម្លាំងដើម្បីផ្សព្វផ្សាយការអប់រំអំពីអំពើប្រល័យពូជសាសន៍ នៅក្នុងសាលារៀនទូទាំងប្រទេស ហើយថា ការអប់រំអំពីអំពើប្រល័យពូជសាសន៍ មិនចាំបាច់កំណត់ត្រឹមតែមេរៀនប្រវត្តិសាស្រ្តនោះទេ ដោយយើងក៏អាចបញ្ចូលទៅក្នុងមុខវិជ្ជាគ្រប់ប្រភេទចាប់ពីសីលធម៌ និងអក្សសាស្រ្តខ្មែរ រហូតដល់ការសិក្សាពីភាពជាអ្នកដឹកនាំ និងការអភិវឌ្ឍជំនាញទន់ផ្សេងទៀតផងដែរ ។ យើងក៏អាចស្វែងរកវិធីច្នៃប្រឌិតផ្សេងៗដើម្បីរៀបរាប់រឿងរ៉ាវពិបាកទាំងនេះ ទៅកាន់មនុស្សដែលមានវ័យ និងជំនាន់ផ្សេង រួមមានតាមរយៈសិល្បៈ មាតិកាឌីជីថល ឬគំនូរជីវចលជាដើម។ «យើងចាំបាច់ត្រូវសង្កត់ធ្ងន់ថា កាតព្វកិច្ចលើកកម្ពស់ការអប់រំពីអំពើប្រល័យពូជសាសន៍ គឺជាកាតព្វកិច្ចរបស់យើងទាំងអស់គ្នា មិនមែនតែរាជរដ្ឋាភិបាលតែម្នាក់ឯងនោះទេ»៕