ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរឋានៈកម្ពុជា ពីប្រទេសមានចំណូលមធ្យមកម្រិតទាប (LMIC) ទៅជាប្រទេសមានចំណូលមធ្យមកម្រិតខ្ពស់ (UMIC) ចាំបាច់ចំណូលសម្រាប់ពលរដ្ឋកម្ពុជាម្នាក់ៗ ត្រូវកើនឡើងពីកម្រិតបច្ចុប្បន្នដែលមានចំនួន ១.៧០០ដុល្លារ (តួលេខឆ្នាំ២០២២) ទៅយ៉ាងហោចណាស់ចំនួន ៤.០៤៦ដុល្លារ នៅក្នុងឆ្នាំ២០៣០។ តើកម្ពុជានឹងសម្រេចចក្ខុវិស័យរបស់ខ្លួន ឬមិនសម្រេចនៅពេលណា និងដោយរបៀបណា ?
ដើម្បីឆ្លើយនឹងសំណួរនេះ សន្និសីទចក្ខុវិស័យប្រទេសកម្ពុជាប្រចាំឆ្នាំលើកទី១៥ បានប្រារព្ធធ្វើកាលពីថ្ងៃទី២៣ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២៣ ដោយមានការចូលរួមពីអ្នកមានឥទ្ធិពលក្នុងការធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្តចំនួន ៥០០នាក់ ពីរាជរដ្ឋាភិបាល វិស័យឯកជន ដៃគូអភិវឌ្ឍន៍ អង្កការសង្គមស៊ីវិល និងគ្រឹះស្ថានឧត្តមសិក្សា ដើម្បីពិភាក្សាអំពីប្រធានបទសំខាន់ៗជុំវិញគោលនយោបាយអភិវឌ្ឍន៍នៅប្រទេសកម្ពុជា។
ដោយផ្អែកលើគម្រោងស្រាវជ្រាវកំពុងបន្តមួយរបស់វិទ្យាស្ថាន CDRI លើប្រធានបទ «ចក្ខុវិស័យប្រទេសកម្ពុជាឆ្នាំ២០៣០ ៖ ការវាយតម្លៃលើគោលដៅចំណូលមធ្យមកម្រិតខ្ពស់របស់ប្រទេសកម្ពុជា សម្រាប់កំណើនប្រកបដោយភាពទន់ និរន្តរភាព និងបរិយាបន្ន» លទ្ធផលបានបង្ហាញឱ្យឃើញថា ការសម្រេចនូវគោលដៅឆ្នាំ២០៣០ គឺជាកិច្ចការប្រកបដោយមហិច្ឆតាមួយ ក្នុងពេលដែលមានបញ្ហាប្រឈមផ្នែកភូមិសាស្រ្តនយោបាយ និងការប្រែប្រួលយ៉ាងរហ័ស នៃបរិយាកាសសេដ្ឋកិច្ចក្នុងតំបន់ និងពិភពលោក។ ការសម្រេចបានឋានៈជាប្រទេសមានចំណូលមធ្យមកម្រិតខ្ពស់ គឺទាមទារឱ្យមានការធ្វើកំណែទម្រង់ស៊ីជម្រៅជាច្រើ់នដើម្បីដោះស្រាយឧបសគ្គធំៗ ដែលរារាំងដល់កំណើន និងការអភិវឌ្ឍរយៈពេលវែង។
មុនការរាតត្បាត នៃជំងឺកូវីដ-១៩ កំណើនសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងឆាប់រហ័សរបស់កម្ពុជា បានផ្តល់មូលដ្ឋានគ្រឹះ សម្រាប់ការឈានទៅសម្រេចបាននូវឋានៈជាប្រទេសមានចំណូលមធ្យមកម្រិតទាប (LMIC) ខណៈដែលការធ្វើពិពិធកម្មសេដ្ឋកិច្ច និងអ្នកដែលមានលទ្ធភាពទទួលបានកំណើនោះ ប្រកបដោយបរិយាបន្ននៅមានកម្រិតនៅឡើយ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្តី កំណើនសេដ្ឋកិច្ចនាពេលអនាគតរបស់កម្ពុជា ត្រូវតែកើតចេញពីប្រភពដែនរឹងមាំ និងចម្រុះ ហើយកំណើននេះដែរ ត្រូវបែងចែកប្រកបដោយសមធម៌ក្នុងចំណោមប្រជាពលរដ្ឋ។
បន្ថែមលើគោលដៅ នៃចក្ខុវិស័យឆ្នាំ២០៣០ អ្នកចូលរួមក្នុងសន្និសីទចក្ខុវិស័យបានឯកភាពរួមគ្នាថា គោលដៅចំនួនពីរ ត្រូវតែសម្រេចឱ្យបានក្នុងពេលដំណាលគ្នា ៖ ទី១. កម្ពុជាត្រូវតែធានាថា កំណើនសេដ្ឋកិច្ចនាពេលអនាគត គឺប្រកបដោយភាពធន់ និរន្តរភាព និងបរិយាបន្ន ដោយមានគោលបំណងរួមបញ្ចូលទាំងស្រ្តី និងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការរើសអើងយេនឌ័រ ក៏ដូចជាការដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមដែលកើតឡើងដោយសារតែការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ, ទី២ កម្ពុជាត្រូវតែកសាងមូលដ្ឋានគ្រឹះនៅពេលនេះ ដើម្បីវឌ្ឍនភាពពេលអនាគត ក្នុងការឆ្ពោះទៅរកការប្រែក្លាយជាប្រទេសមានចំណូលខ្ពស់នៅឆ្នាំ២០៥០ ដោយជៀសវាងនូវអ្វីដែលគេហៅថា អន្ទាក់នៃប្រទេសមានចំណូលមធ្យម។
យ៉ាងណាក៏ដោយ លទ្ធផលនៃសន្និសីទនោះ បានសម្រេចចេញជាអាទិភាពកំណែទម្រង់គន្លឹះចំនួន ៧ ដែលមានសារៈសំខាន់ សម្រាប់គាំទ្រដល់ការអនុវត្តយុទ្ធសាស្រ្តបញ្ចកោណរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ព្រមទាំងចក្ខុវិស័យប្រទេសកម្ពុជាឆ្នាំ២០៣០ និងឆ្នាំបន្តបន្ទាប់ទៀត ៖
អាទិភាពទី១ ៖ ការដោះស្រាយផលប៉ះពាល់ នៃវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច ដែលបណ្តាលមកពីជំងឺរាតត្បាតកូវីដ-១៩ ដោយអនុវត្តអាទិភាពរយៈពេលខ្លី ដូចជា ការបង្កើតថ្នាក់សិក្សាបំប៉នបន្ថែម ការផ្តល់កម្មវិធីគាំពារសង្គមឱ្យបានកាន់តែច្រើន និងការទទួលបានការវិនិយោគផ្ទាល់ពីបរទេស (FDI) បន្ថែមទៀតក្នុងវិស័យកម្មន្តសាល។
អាទិភាពទី២ ៖ ការលើកកម្ពស់ស្ថាប័នប្រកបដោយគណនេយ្យភាព និងបរិយាបន្ន ដើម្បីផ្តល់សេវាសាធារណៈប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព និងមានគុណភាពខ្ពស់ តាមរយៈការធ្វើស្តង់ដា នៃការប្រមូលទិន្នន័យ និងការកែលម្អការគ្រប់គ្រងទិន្នន័យ។
អាទិភាពទី៣ ៖ ការពង្រឹង និងពង្រីកប្រព័ន្ធគាំពារសង្គម ដោយការកែលម្អច្បាប់ពន្ធដារ ដើម្បីបង្កើនប្រាក់ចំណូលរបស់រដ្ឋាភិបាល និងការធានាឱ្យគ្រួសារមានចំណូលទាប អាចទទួលបាននូវសេវាកម្មមូលដ្ឋាន។
អាទិភាពទី៤ ៖ ការវិនិយោគលើវិស័យធនធានធម្មជាតិរបស់កម្ពុជាប្រកបដោយនិរន្តរភាព ដើម្បីធានាបាននូវកំណើន និងការអភិវឌ្ឍរយៈពេលវែង តាមរយៈការពង្រីកថាមពលស្អាត និងកកើតឡើងវិញ និងការអភិរក្សបរិស្ថាន ដើម្បីគាំទ្រដល់ប្រជាជនកម្ពុជាមួយចំនួនធំ ដែលពឹងផ្អែកខ្លាំងលើវិស័យកសិកម្ម។
អាទិភាពទី៥ ៖ ការបន្តពង្រីក កែលម្អ និងធ្វើពិពិធកម្មវិស័យកម្មន្តសាល ដោយចាប់យកឱកាសនានាក្នុងវិស័យកម្មន្តសាល ដែលកំពុងចាកចេញពីប្រទេសចិន និងពង្រឹងបទប្បញ្ញត្តិអាជីវកម្មរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការជាអន្តរជាតិ ក្នុងការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងថែមទៀតនូវការការពារសិទ្ធិការងារ និងបរិស្ថាន។
អាទិភាពទី៦ ៖ ការធ្វើទំនើបកម្មវិស័យកសិកម្មដោយមានការគាំទ្រពីរាជរដ្ឋាភិបាល ដោយផ្តល់ការគាំទ្រពីរាជរដ្ឋាភិបាលចំពោះការកែច្នៃកសិកម្ម និងការកាត់បន្ថយការរេចរឹល និងភាពតានតឹងផ្នែកកសិកម្ម។
អាទិភាពទី៧ ៖ ការវិនិយោគលើការអប់រំប្រកបដោយគុណភាព ការកសាងជំនាញ និងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធឌីជីថល ដោយធ្វើកំណែទម្រង់ប្រព័ន្ធតាមដានថ្នាក់មធ្យមសិក្សា ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងភាពលម្អៀងចំពោះស្រ្តីដែលចូលរួមក្នុងវិស័យមួយចំនួន ដូចជា STEM និងការបង្កើតថ្នាលឌីជីថលដែលបង្កើនទំនាក់ទំនងរវាងរដ្ឋាភិបាល និងប្រជាពលរដ្ឋ៕