អំណាន គឺជាមធ្យោបាយដ៏ពិសេសមួយក្នុងការសិក្សាចំណេះវិជ្ជា និងស្រាវជ្រាវការយល់ដឹងថ្មីៗ ដែលអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សម្នាក់អាចកសាងខ្លួនក្លាយជាបញ្ញាជន និងងាយសម្របខ្លួននឹងការវិវឌ្ឍន៍ និងបម្រែបម្រួលសង្គម។ ដោយមើលឃើញពីសារៈសំខាន់នៃអំណាន និងចង់បណ្ដុះស្មារតីស្រឡាញ់អំណានដល់កុមារ លោក វុធ លីណូ ស្ថាបត្យករវ័យ ៤៣ឆ្នាំ និងជាសហប្រធានគម្រោងចិនដំដែក បានផ្ដួចផ្ដើមបង្កើតគម្រោងទូរបណ្ណាល័យចល័តក្នុងភូមិចិនដំដែកឡើង ដើម្បីបណ្ដុះទម្លាប់អានដល់កុមារក្នុងភូមិ និងចូលរួមក្នុងការកសាងក្ដីស្រឡាញ់ការសិក្សាដល់កុមារ។
ស្ថាបត្យករដែលមានស្មារតីស្រឡាញ់អំណានរូបនេះ បានប្រាប់ AMS Education ថា ការបង្កើតឱ្យមានទូរបណ្ណាល័យចល័តនេះ គឺជាផ្នែកមួយនៃគម្រោង «ចិនដំដែក – Chen Dom Dek Project» ដែលលោកបានបង្កើតនៅក្នុងភូមិចិនដំដែកនេះដែរ។ លោក លីណូ បន្តថា មូលហេតុ ដែលលោកជ្រើសរើសភូមិចិនដំដែក ដើម្បីអនុវត្តគម្រោងទូរបណ្ណាល័យចល័ត ព្រោះភូមិនេះ មានលក្ខណៈទាក់ទាញចម្បង២សំខាន់ ទី១ ជាទីតាំងប្រវត្តិសាស្ត្រតាំងពីសតវត្សរ៍ទី១៥មកម្ល៉េះ និងទី២ ប្រជាជនក្នុងភូមិនេះ មានលក្ខណៈរស់រវើកជាងតំបន់ផ្សេងទៀតនៃភ្នំពេញ ដែលជំរុញទឹកចិត្តលោកឱ្យចង់សិក្សា និងស្វែងយល់ពីសហគមន៍ និងការរស់នៅរបស់ប្រជាជន។
គម្រោងទូរបណ្ណាល័យចល័ត ក្នុងភូមិចិនដំដែក បាននិងកំពុងអនុវត្តសម្រាប់រយៈពេល ២ខែ ដោយមានការចូលរួមអនុវត្តគម្រោងពីសំណាក់និស្សិតស្ថាបត្យកម្មចំនួន ៥នាក់ ដោយពួកគាត់ បានចំណាយពេលយ៉ាងយូរតាមរយៈការសម្ភាសន៍ ពិនិត្យអង្កេតជាក់ស្ដែង និងសិក្សាទៅលើករណីផ្សេងៗ ដើម្បីស្វែងយល់ពីតម្រូវការរបស់អ្នកភូមិថា តើពួកគាត់ ចង់បានកន្លែងរៀនបែបណា? ចង់រៀនអ្វី? សម្ភារអ្វីខ្លះ? និងចង់បានកន្លែងរៀនក្នុងរូបភាពបែបណា? ទើបក្រុមការងារ បានសម្រេចចិត្តបង្កើតទូរបណ្ណាល័យចល័តនេះឡើង, នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់លោក វុធ លីណូ។
លោក លីណូ បានឱ្យដឹងដែរថា បច្ចុប្បន្នទូរបណ្ណាល័យចល័តនេះ បានដាក់ឱ្យប្រើប្រាស់រយៈពេល ២សប្ដាហ៍មកហើយ និងមានការសាទរច្រើនពីអ្នកភូមិ ព្រមទាំងមានការចូលរួមយ៉ាងច្រើនពីកុមារក្នុងភូមិ។
“មកទល់នឹងពេលនេះ យើងទើបតែបើកបណ្ណាល័យនេះ បាន២ដង ហើយមានកុមារចូលរួមច្រើន ដោយលើកទី១ មានកុមារចូលរួមច្រើនជាង៥០នាក់ ហើយថ្មីៗក្រោយទៀត មានប្រហែលជាជាង ២០នាក់ព្រោះយើងត្រូវការក្រុមតូច ដើម្បីឱ្យពួកគាត់អាចអានបាន”
លោក លាវ គីមឈត សិល្បករផ្នែកគំនូរ និងជាអ្នកភូមិមួយរូប ដែលបានចូលរួមក្នុងគម្រោងនេះ មានប្រសាសន៍ថា លោកត្រេកអរ និងមានអារម្មណ៍រំភើប ដែលបានចូលរួមក្នុងគម្រោងនេះ។ រំភើបព្រោះលោកយល់ថា ក្នុងនាមជាមនុស្សធំ ត្រូវតែចូលរួមគិត និងបង្កើតអ្វីមួយ សម្រាប់ក្មេងៗជំនាន់ក្រោយ ជាពិសេសគឺផ្ដល់ឱកាសឱ្យកុមារមានជីវភាពខ្សត់ខ្សោយ ដែលមិនបានទៅរៀននៅសាលាបានរៀនសូត្រ។
“មូលហេតុ ដែលខ្ញុំចូលរួមក្នុងគម្រោងនេះ ព្រោះមើលឃើញថា ក្មេងៗមួយចំនួនធំ គាត់មានជីវភាពខ្សត់ខ្សោយមិនបានទៅរៀននៅសាលា ហេតុនេះក្នុងនាមជាមនុស្សធំ ខ្ញុំយល់ថា ខ្ញុំត្រូវតែគិតអ្វីមួយសម្រាប់ក្មេង ព្រោះយើងរស់នៅក្នុងសង្គមជាមួយក្មេងៗ ហើយក៏បានសុខសប្បាយជាមួយក្មេងៗ”
យ៉ាងណាក៏ដោយ បើតាមលោក វុធ លីណូ បច្ចុប្បន្នគម្រោងនេះ អនុវត្តតែចុងសប្ដាហ៍ថ្ងៃអាទិត្យប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែលោកកំពុងតែសិក្សាជាមួយអ្នកភូមិ ដើម្បីរកវិធីអនុវត្តគម្រោងនេះឱ្យបានជាប់លាប់ និងមាននិរន្តរភាព លើសពី២ខែ។
លោក ហុក សុទ្ធិ នាយកអង្គការស៊ីប៉ា និងជាប្រធានសមាគមបណ្ណារក្សកម្ពុជា មានប្រសាសន៍ ដោយសាទរចំពោះគំនិតបង្កើតបណ្ណាល័យចល័តនេះ ហើយថា សកម្មភាព និងការរួមចំណែកនេះ គឺល្អ ក្នុងវិស័យអំណាន ព្រោះសព្វថ្ងៃប្រជាជនទូទៅ នៅមានការអានតិចនៅឡើយ។ លោកបន្តថា ការដែលយើងអានតិចនេះ ធ្វើឱ្យយើងមានចំណេះដឹងតិច ហើយការមានចំណេះដឹងតិច យើងពិបាកប្រកួតប្រជែង និងអភិវឌ្ឍខ្លួន ជាពិសេសក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ បច្ចេកវិទ្យាកំពុងតែវិវឌ្ឍលឿនខ្លាំង។ ដូច្នេះការផ្លាស់ប្ដូរចំណេះ ជំនាញ ត្រូវការធ្វើឱ្យលឿនបំផុត ហើយការអានជាមធ្យោបាយល្អបំផុតមួយ៕